Kıldı def’-i gam dil-i uşşâktan zevk-i bahâr
Âh kim gösterdi aşk ehline devrân hecr-i yâr
Sâkin-i hum-hâne peydâ kıldı şevk-i seyr-i bâğ
Geldi ol dem kim kıla bî-çâreler terk-i diyâr
Saldı göz girdâbına nezzâre-i gül mevc-i hûn
Kıldı dil âyînesin pür jeng zevk-i sebze-zâr
Gonce tek çâk oldu ceyb-i sırr-i rebâb-i afâf
Aldı meyl-i seyr-i gül-zâr ehl-i temkînden vekâr
Tuttu câm-i lâle-gûn erbâb-i işret gül görüp
Kan içirdi halka nireng ile çerh-i hile-kâr
Dostlar eyyâm-i gül olsaydı eyyâm-i sürûr
Ra’d-i nâlân dem-be-dem kılmazdı ebri eşk-bâr
Faşl-i gül tab’ında emniyetten olsaydı eşer
Gark-i hûn-i lalezâr olmazdı tiğ-i kûh-sâr
Sîne-i sahrâya tîğ-i seylden düşmezdi çâk
Nev-‘arûs-i goncenin dâmânını tutmazdı hâr
Jâle taşından göğermezdi teni gül-bünlerin
Gül-şeni zencîre etmezdi mukayyed cûy-bâr
Bu alâmetlerden âgâh olmayandır bî-haber
Bi-haberdir ol ki ayş eyler bu mevsim ihtiyâr
N’ola ger hayret kılıp sûsen zebânıolsa lâl
N’ola ger hasret çekip ağlarsa bülbül zâr zâr
Ey dil-i gafil değil bî-hûde teşrîf-i rebi’
Andadır muzmer kemâl-i kudret-i perverdigâr
Gâlibâ takdîrden sükkân-i halvet-gâh-i hâk
Ruhsat almışlar kim edip sırr-i hikmet âşgâr
Cümle-i ezhâr halvette giyip rengîn libâs
Eyleyip her yılda bu dünyâya bir nevbet güzâr
Edeler gâfillere tekmîl-i esbâb-i gurûr
Olalar âriflere manzûr-i ayn-i i’tibâr
Tutalar bir dem karâr ammâ yine dil-gîr olup
Edeler ser-menzil-i ma’hûda dünyâdan firâr
Dâr-i dünyâ öyle ser-menzil değildir kim ola
Nâzeninler tab’ına âb ü hevâsı sâz-kâr
Teng- nâ-yi âlem-i hüddâm-i Emir-i nâm-dâr
Kim ola bünyâdı müstahkem esâsı üstüvâr
Ey kazâ ger ârzû-mend-i sebât-i dehr isen
Emrin et teslîm-i huddâm-i Emir-i nâm-dâr
Ol felek-rif’at ki râyındandır istihkâm-i mülk
Ol melek-sîret kim andandır revâc-i rûzgâr
Çeşme-i lûtfundan etmiş bahr tahsil-i sehâ
Nâ’ib-i kudretten almış çerh ref’-i iktidâr
Devr tavr-i dil-küşâ kiklinden etmiş iktisâb
Çerh mihr-i bi-riyâ hulkundan etmiş müste’ar
Nakş-i levh-i i’tibârin ser-hat-i ahkâm-i adl
Sûret-i ahkâmı sırr-i hikmete âyine-dâr
Kâr-sâz-i mülk ca’fer Beg o rüşen-rây-kim
Nüsha-i hükmünedir mazmûn rızâ-yi Kirdigâr
Ehl-i hükme tâ ebed ef’âli düstûrü’l-‘amel
Nazm-i mülke vaz’-i kânûnu esâs-i pây-dar
Ey ezelden mesned-i re’fette zât-i kâmilin
Kâm-bahş ü kâm-rân ü kâm-bin ü kâm-kâr
Nev-bahâr-i zevk-i valsından cüdâ gül-zâr-i mülk
Hâr-zâr-i derdtir zindân-i züll ü inkisâr
Hak bilir kim gül-şen-i valsından ayrı murg-i dil
Pây-bend-i rişte-i teşviştir leyl ü nehar
Olmazam bir lâhza bi-ra’d-i figân ü berk-i âh
Kanda kim seyr eylesem giryân ü sûzan ebr-vâr
Âkıbet gü-zâr-i şevkinden nihâl-i mihnetim
Âb-i çeşm ü dâğ-i dilden kıldı zâhir berg ü bâr
Müjde-i teşrîf-i vaslın geldi çün ammâ ne sûd
Sûz-i hicrânı ziyâd eylerdi dâğ-i intizâr
Ser-verâ gül-berg-i ruhsâr-i lâtifin görmeğe
Muntazırdır zâr ü ser-gerdan Fuzûli tek hezâr
Nice müştâk olmasınlar devlet-i didârına
Muğtenemdir bi- tekellüf hâkim-i re’fet-şi’âr
Var ümîdim kim bahâr oldukça bezm-ârâ-yi mülk
Görmeye âyine-i tab’ın havâdisden gubâr

Fuzuli