Reng-i rûyundan dem urmuş sâgar-ı sahbâya bah
Âf-tâb ile kılur da’va tutulmuş aya bah
Ey selâmet ehli ol ruhsâra bakma zinhâr
İhtirâz eyle melâmetten ben rüsvâya bah
Şem’ başından çıkarmış dûd-i şevk-i kâkülün
Böyle kûteh ömr ile başındaki sevdâya bah
Bildi aşkında nemed-pûş olduğum âyîne veş
Rahm edip bir kez bana bakmaz bu istiğnâya bah
Sînemi çâk eyle gör dil iztırâbın aşktan
Ruvzn aç her dem hevâdan mevc uran deryâya bah
Ey diyen kim şâm-i ikbâlin ne yüzden tîredir
Sâye salmış aya gul kisûe-yi anber-sâya bah
Ey Fuzûlî her nice men’eylese nâsih seni
Bakma anun kavline bir çehre-i zibâya bah

Fuzuli