Senin ‘âşıkların kılmaz nazar “firdevs-i a’lâ”ya
Ne hûrîden haber söyler ne meyleyler “musaffâ”ya

Nukûş-i mâsivâllahdan geçirmez bunları ‘aşkın
Komuşlar bunca sevdâyı ulaşmışlar bu sevdâya

Rumûz-i “kâbe kavseyn”in ne mi’râc u ne vahdetdir
Ki “sübhânellezî esrâ” beyân düşmüş bu “isrâ”ya

Eğer şol Vâhib-i i’tâ cemâlin ka’besin bulsa
Yıkardı beytü’l asnâmı ne rağbet deyr-i dünyâya

Eger nasrânî ger tersâ cemâlin pertevin görse
Ki secde kılmaya hergîz Menât ü Lât ü Uzzâ’ya

“Ene’l Hakk” kıblesin bulmuş yüzünü Hakk’a döndürmüş
Şerâb-ı lem-yezel içmiş bakın Mansûr-i şeydâya

Eger deryâ-yı ‘aşkından ki katre nûş ide sâlik
Hemândem cümle kevneyni verir târâc u yağmâya

Sorarsan ‘ÂŞIK’ın hâlini zâhid kendiden sorgıl
Fenâ bahrine garkolmuş karışmış katre deryâya

Gel ey miskîn gözün yum sen cemâl-i mâsivâllahdan
Bugün gör bunda dîdârın ne hâcet va’d-i ferdâya