Tecellî-i cemâlinle mücellâ kıl dil ü cânı
Rüsûm-i gayrı mahv eyle açılsın râz-ı pinhânî

Olur “ahbebtü en u’raf” rumûzuna özüm vâsıl
Sunarsa sâkî-yi bezm-i ezel ger câm-ı ‘irfânı

‘Ademden mahz-ı fazlınla bizi vâr eyledin çünki
Umarız idesin yine gönül derdine dermânı

Nice bir berr-i firkatde olayım vaslına teşne
Zülâl-i bahr-ı fazlına garîk it cân-ı ‘atşânı

Geçüp bu fânî varlıkdan irerdim ‘âlem-i ünse
Refîk olursa bu yolda eğer tevfîk-i rabbânî

İki ‘âlem kuyûdundan halâs it kalb-i ‘uşşâkı
Koyup bu sûret ü nakşı bile ma’nâ-yı insânı

‘Urûc eylerdi meh gibi Fenâyî burc-ı mes’ûda
Olursa şems-i zâtından ana yek zerre erzânî