Yine dil na’atını söyler Muhammed,
Dil-ü can mülkünü toylar Muhammed.
Ne kâdirim seni meth etmeye ben,
Kemâhi methi Hak söyler Muhammed
Sen ol sultân-ı kevneynsin ki mahlûk
Senin medhinde âcizler Muhammed.
“Ne kâdirim seni meth etmeğe ben”
“Kemâhî medhi Hak söyler Muhammed”.
Boyuna hil’at-ı levlâkı giyip
Düşüptür sâye serviler Muhammed,
Alır şems-ü kamer nûru yüzünden,
Saçın velleyl-i yeldalar Muhammed.
Kaşındır Kâb-e kavseyn-i ev-ednâ,
Dürründen açılır güller Muhammed.
Boyu eğmiş dürür çeşmine hayrân,
Çemen sahnında sünbüller Muhammed.
Lebin la’l-ü dehânın ma’denidir,
Lisânın vahyi Hak söyler Muhammed.
Şu vaktin kim çıkıp gezdin semâyı,
Bulup Hazrette rif’atler Muhammed.
Kamû ervâh-ı Peygamber hem melâk,
Seni iclâle geldiler Muhammed.
Seni Şâhı âlem kılıp ol anda,
Kamûsu ümmet oldular Muhammed.
Niçün olmayalar ümmet ki Hak-kın,
Rızâsın sende buldular Muhammed.
Ne noksan ire câhına kılursan,
Niyâzî’ye şefâatler Muhammed.