Zaman gelip geçmiş hissizlere ne!
Tulûu, gurûbu gözsüz ne bilir!
Körler üzerinden geçse de sene,
Zaman der inler, zaman der esirir..

Zaman kaynayan bir güğüm,
Zaman iç içe bir düğüm.

Geçen günler defterlerde hâtıra,
Defterler muhasebe kefesinde..
Sıkıştırılmış bir-iki satıra,
Hüzünlü melodi ölgün sesinde.

Ömür hazan vurmuş yaprak,
Yerlerde sürünen bayrak…

Zaman fıkır fıkır her yanı işve,
Çapkınlara tuzak bir karadelik;
Fark edinceye dek hep tatlı neşve,
Beylik sayılan bir sefil kölelik..

Aydınlık rûhlar övünsün;
Gafletli başlar dövünsün…

Onda sonsuzluğa uzanan yollar,
Onda meknî ebediyet şuuru;
Bizi kucaklayan ışıktan kollar,
Kapalı fânusta sırlar menşuru…

O “Ben O’yum” dediği sır,
Darda kalmışlara Hızır…