Yunus,gönlün dünyaya mühürlü
Her nefeste,hakkı aradın
Ayrılıklar,vuslatlar gördün
Hep ilahi olanla gönül tuttun

Yunus nice canda,han gördü
Dünya yolunda olanda,gam gördü
Dünya,kime ne vermişse almış
Verdiklerinin hepsini de,viran gördü

Gelen gitti,giden gelmedi
Boş olan doldu,dolu olan boşaldı
Güzel soldu,solan öldü
Bırakın dünyayı bırakın
Dünya yalan,her şeyi yalan

Ne umdun,ne buldun
Hayat çemberinde,döndün durdun
Yalan dünyada,elinle ettiklerinden
Hep hayal kırıklığı,hep hüzün gördün

Yaşamak,bu diye düşündün
Olanlarla mutlu oldun,durdun
Yetmedi,yetmedi,sana yapılanlar
Yine,yine çektin durdun
Hepsi fani,dünya fani
Bakma,sana yapılanlar da fani

Yağan yağmur,gök gürültüsü
Ezdi beni hep,ölümlüsü
Dünya boş,umutlar geniş
Asıl bana,sonsuz olanı verin

Çalab’ın,yazan eli,konuşan dili
Gören gözü olmalı
Nasibine düşenleri,sana söyletmeli
Derdi gamı silmeli,pirü pak etmeli

Tapduk Emre dergâhına yüz sürenler
Dünya ardınca geri duranlar
Aşkın yolunu,sekiz cenneti,sora sora gezenler
Dergahına gelsin,candan isteyenler

Yunus kapında,kul olmak ister
Sürer yüzün eşikte,durmak ister
Çiğne ez geç,nice günah pasını
Şeyhim ben sende,bend oldum der

Bencileyin kalbim yasta
Bir an olsun,ayrılmak dilemem,bu babda
Yüzün gülmeye dursun,bana duyursan
Bizim Yunus mu desen,dermanım olsan

Yunus Emre “Bizim Yunus” oldu
Derdi gamı,bir anda son buldu
Taptuk’un himmetiyle huzur buldu
Kendini bildi,Yunus Emre oldu

Ey Şeyh’im,sende,çok hâller gördüm
Yaptıklarında hikmetler gördüm
Bizlere ışık,rehber oldun
Gösterdiğin yollarda,sonsuzluk gördüm

Yunus gezdi,dağı taşı
Himmet yerine,buğday diledi
Kırk yıl yandı,ah ederek,aradı himmeti
Tapduk Emre’den aldı,büyük daveti

Tapduk Emre
Asasını savurdu,gözden ıraklara
Ara bul,Yunus onu uzaklarda
Sen kendini bildin,durma buralarda
Asa neredeyse,git yurdun orada

Taptuk Emre’nin asasını
Beş yıl aradı,dolandı durdu
Aşkla yandı,kavrulup savruldu
Şeyhinin asasını,Sarıköy de buldu
Orada kurdu yurdunu,yuvasını

Yunus unutulmadı,yüzyıllar geçsede
Zira hizmet etmişti,şeyhine zevk ile
Yunus Emre,seksen yaşında vefat eyledi
Yunus Emre köyüne defnedildi

Yüzyıllar sonrasında
Ankara-Eskişehir tren yolu yanında türbesi
Döşenen raylar yerinden sökülmüş
Sekiz metre geriye atılmış görüldü

Kabri nakledilmesi gerekiyordu
Bu iş sessizce duyulmadan yapılacak
Ertesi sabah,beş kişi haber vermeden çalışacaktı
Lakin, sessiz,sedasız,ilansız, davetsiz
Otuz binden fazla kişi toplandı o sabah

Ahmet dedem de gidenlerden
Neden gittin,kim di size haber veren
“Nasıl oldu bilmedik
Gidip Yunus Emre’yi ziyaret edelim dedik

Bir grup arkadaşla birlikte
Eskişehir Yunus Emre köyüne gittik,
Gördük ki bizim gibi toplanmıştı hep halk
Manevi davet vardı,anladık ağlayarak”

Kabri dikkatlice açıldı,
Mübarek bedeni oradan alındı,
Özen ve itina ile sala konuldu,
Kalabalığın elleri üzerinde naaşı,
Üç saatte, yüz metrelik yer kat edilerek,
Tepecikte bulunan, yeni yerine koyuldu.

Yirmi yedi yerde makamı,
Hak aşığı, yaratılan her şeye sevgisi,
Yaratılanın, yaratılma sebebini,
Mana gözüyle seyreden,
Gönüllerde taht kurup yer bulan,
Anadolu Ereni.

Bizim içimizden, bizim gibi olan,
Bize benzeyen, halimizi anlayan,
Öz türkçemizi, mukaddes camilerimize,
İlâhi nağmeleriyle girdiren,
Zikirlerimiz de, mevlitlerimizde,
Dini günlerimizde, ilâhileriyle renk katıp, cûşa getiren.

Dillerden dillere, gönüllerden gönüllere,
Dem vuran, sevda,gönül adamı,
Tapduk Emre, Yunus’a adını verdi,
Taptuk Emre ile Emrevileşen,
Büyük Anadolu Erenimiz!
Gönül yarenimiz oldu!

Maharet güzeli görebilmektir,
Sevmenin sırrına erebilmektir.
Cihan, alem, herkes bilsin şunu;
En büyük ibadet sevebilmektir..

Bilmeyen, ne bilsin bizi,
Bilenlere, selam olsun,
Benim işim, dava için değil,
Gönüller yapmaya geldim dersin.

Bir sürelik dünya yolcusuyuz,
Ardınızdan yetişeceğiz sizlere,
Sadece zamanını bekliyoruz,
Ey Yunus Emre!
Himmet umar, her aşık sizin gibi,
Himmet ve şefaat eyle bizlere!