Yunus ademdi, ademoğlu,
Ete kemiğe büründü,
Yunus diye göründü,
Dışı benî adem, içi Çalap’la doldu,
Çalap, onun gönlünde taht kurdu.
Yaa Hakk!..

Yunus bizim erenimiz,
Hakka gönül verenimiz,
Doldu gönül hanemiz,
Yunus, ne vakit, Hakka vasıl oldu,
Yunus, Hakk’ta yok oldu.
Hayy Hakk!..

Allah sözü, en üstün olandır,
İnsanlara ulaşacak kelamdır,
Dökülürse inci, mercan sözde,
Hepsi ama hepsi, O’ndandır.

İnsan olmanın özünde,
Kendini bilmek gerekir,
Kendini bilen insanda,
Gönlünde, Hak olandır.
Yaa Hakk!

İrfan mektebinin canlı abidesi,
Hikmet ve irfan derslerinin hocası,
“İnsanlar yaratılışta eş,
Dinde Lailahe illallah Muhammed’ün Rasulullah,
Diyenlerle kardeşiz!”
Sözünün öncülerinden, Yunus.

Dağların özünde elmas var,
Kâbe-i şerifin özünde Hacer-ül Esved var,
İnsan-ı kamilin özünde Hak var,
İnsan-ı kamilin özünde Hak olduğu için,
Onların kalbi, olmuştur bir Kâbetullah!
Hay Hakk!..

Ben bir hiç idim,
Ben de, Sen olunca anladım,
Ben, ben de yok idim,
Çalap’la doldu hep içim, dışım.

Cümle âlem benim gönlümü,
Alanla doldurur,
Baktığım her yer, onla doludur,
Aşık olan, aşktan usanmaz,
Dünyada gurbette, gariptir aşık,
Halinden, şikayette etmeyendir.
Ya Hakk!..

Dünya misafirhane,
Kime ne verdiyse kaldı virane,
Görürsün sessizlik yurdunda yatanları,
Hepsi ölmeyecek gibi yaşayanlardı.

Hakk’a vasıl olanda,
Bahar olur gönlünde,
Çiçekte, böcekte,
Maddede, insanda,
Çalap’tan bir iz görende.
Hay Hakk!..

Yaratılanı seveceksin
Yaratandan ötürü,
Çıkarı, hesabı olmayanda
Yalnız Hakk’ı görende,
Umması olmayan bir sevgiyle de.

Sevginin en saf hali,
Nice kalbe şifa verende,
Sevelim sevilelim,
Ey aşık ne sana ne bana,
Ne de kimseye kalmış bu dünya!
Ya Hakk!..

Bir gönülde, iki aşk olmaz,
Dünya aşığın kalbinde, yer almaz,
Sevdiği Çalap’a açılır, tüm yerler,
Orada ben, sen, yer bulmaz.

Yunus Emre’nin Divanı
Sevgi pınarının çağlayanı,
Sevgiyle yanarak yazdığı,
Aşkı nakış nakış işlediği,
Sevgi ve birlik türküsü.

Her bir beyiti bir şifa,
Bir umut köprüsü,
Karanlık geceleri aydınlatan,
Yol gösteren yıldızı.

Anadolu’nun bağrında yetişen,
Gönül kapısında akan bir nehir,
“Yaratılanı sev Yaratan’dan ötürü”
Aşıkların rehberi, dervişlerin önderi.

Yunus Emre,
Sevgiyle birlikte yürümeyi öğütleyen,
Gönül sultanı,
Sevgiyle dolu kalpte yaşayan,
Bir aşk şairi.

Yunus aşkla dosdoğru yürüye,
İncitmeden sözü söyleye,
Gönül nazargâh-î ilâhidir,
Daim özü, sözü Hakk ile ola,
O gönülde yer almaya ,
Sakın ola, hiçbir gönül kırmaya.
Hay Hakk!..