Kendime bu yokluktan özge bir iyi kâr bulmadım
Benden ednâ halk için kimse zinhâr bulmadım
Şöyle fehm ettim ki varlıktır beni yoldan koyan
Dâmen-i aşka yapıştım dilde ağyâr bulmadım
Zühd ü takvâ ar namus perdesini çâk eder
Aşka hemdem olalı gönlümde hiç ar bulmadım
Tamu odundan eşeddir intizârın âteşi
Ondan özge Mü’mini hâlis kılar nâr bulmadım
Tîğ-i hicrân sinemi deldi onulmaz yarası
Rumu Şamı eyledim keşt ona tımâr bulmadım
Rahm edip Rahmân bu aşkı eyledi ihsân bana
Ondan a’lâ halk içinde hoş kafadar bulmadım
Bildi Kuddûsî muhakkak nefsin gümrahlığın
Dedi benden gayrı halk içre günâhkâr bulmadım