Beni melamet eyledi, bu ne acep sevda idi,
Endişe yok gönlümde hem bu can eli onda indi.

Gönlüme o dolmuş idi, canım onu bulmuş idi,
Şehrine o konmuş idi maşuk bizim evde idi.

Bir nur yazı yaylar idik, ilmi ledün söyler idik,
Dostlarımız toylar idik, kudret hanı anda indi.

Arşta idi seyranımız, nurda idi sayvanımız
Onda bu bizim canımız Mustafa canında idi.

Yok idi hem levhi kalem, ne on sekiz bin bu alem,
O demde Havva ve Adem ne adda ne sanda idi.

Geldik bu mülke bahane, seyreyledik hoş şahane,
Seferdeyiz işte yine, vatanımız onda idi.

Hüseyin ve Mansur dahi, nagah gördü o sureti,
Kendin Hakk’a ısmarladı, Bağdat’ta kavgada idi.

Yunus gel şimdi bu zaman, dost yoluna terk eyle can,
Ta ki olasın cavidan, çünkü evvel onda idi.