Üç beş şımarığın çılgınca mâcerâsına,
Kurban gitti millet, gitti Batı vebâsına.

İnsanlar doğranıyor, herkeste sessizlik,
Bu ne hal İlâhî, nedir bu korkunç hissizlik?

Yanıyorken babasının yandığı ateşde,
Yok küçük bir gayret; yok olduğu kadar leşde…

En korkunç ümitsizlikle giderken ölüme,
Her şeyiyle pâymâl, her şeyiyle lime lime…

Meskenet içinde ölüyor önce vicdânı,
Sonra zilletle çıkıveriyor murdar canı.

Sanmam ola bir insanda daha büyük hüsrân;
Kalmamış zerresi irfânın kör olmuş iz’ân.

Bir şeâmet var ki ülkenin semâlarında,
Haybetler ve hüsranlar sıralanmış ard-arda.

Kurtulduk, kurtuluyoruz diye çırpınırken,
Yollar çığlık oldu inledi, bir sabah erken,

Dertle âh etti sîneler, inledi derinden,
Sanki ak kervan dönmeyecekti seferinden…