Nevbahar erişti bi-dâr olayım şimden gerû,
Andelip-i bağ-ı gülzâr olayım şimden gerû.
“Dünya vü ukba hevâsından geçüp abdâl veş,
Kâşif-i cilbend-i esrâr olayım şimden gerû”.
Çaluben Mansûr gibi tabl-ı “Enel-Hak” nevbetin,
Gireyim meydâna berdâr olayım şimden gerû.
Dügeli dâr-u diyârın raht-u bahtın terk edüp,
İbn-i Edhem gibi deyyâr olayım şimden gerû.
Dolanayım Hızır-veş âlem gözünden bir zamân,
Mutlak olup sırr-ı settâr olayım şimden gerû.
Dolanayım ten zemininde karar edüp kalam,
Çıkayım göklere devvâr olayım şimden gerû.
Bu izâfât-ı kuyûdât illerin edüp harâb,
Lâmekân ilinde seyyâr olayım şimden gerû.
Mürg-i cânıbu kafaesten uçurup şâd edeyim,
Ol adem şehrine tayyâr olayım şimden gerû.
“Bir beden kaldı bana mensûb olan bunda hemân,
Yoğ edüp anı dahî var olayım şimden gerû.
Kalmasın varlıkta Mısrî’nin vücûdu zerrece,
Kurtulayım vasl-ı dildâr olayım şimden gerû.