Aşk ateşini gizli tutup saklar idim,
Canı yakıp, yürek bağrımı kebap etti.
Pirden yardım olmaz olsa, şimdi bana,
Bu dert bizi dostlar hadsiz harap etti.

Aşk sırrını her nâmerde söyleyip olmaz;
Nice yaksan, rüzgarlı yerde çıra yanmaz;
Yolunu bulan merdleri bilse olmaz;
Ağlaya ağlaya göz yaşını habap etti.

Gerçek âşıklar geçer imiş canını bırakıp
Edhem gibi berhem vurup malını bırakıp,
“Hu-Hu” diye Hakk zikrini söyleyip, hoşlanıp,
İman-tasdik eyleyip bağrını kebap etti.

İbret al yola giren merdlerden;
Canı cana ekleyerek yürüyenlerden;
Yolu sorup yoldan emin varanlardan;
Öyle kullar halini hadsiz harap etti.

Kul Hoca Ahmed, nefs dağından çıkıp aştı;
Yürek bağrı coşarak kaynayıp taştı;
Allah’â hamd olsun, yolunu bulup yakınlaştı;
İç kanından kendi kendine kebap etti.

Hoca Ahmet Yesevi