Girmişem ben bir yola kim doğru Yezdan’a gider
Bundan özge yola giden kişi, yâbana gider.
Cümle yollardan yakın, hem saIike âsân bu yol,
Kârbânı eylemez havf, çünki, Sultân’a gider.
Göricek kaçar harmî, sâlikinden bu yolun,
Semtine varsa bilür kim, canı, kurbana gider.
Vecd ü ışk u cezbe vü hâldir silâhı a’nların,
Tabl u kösi urılur a’nlar ki, Şâhâne gider.
Reşk ider gökte Ferişteh ol gürûhun seyrine,
Çünki, a’nlar, bir nefesde Arş-ı Rahmân’a gider.
Yol demekten bil garaz, Tevhîd yoludur sâlike,
Her kim eylerse devâm Tevhîd’e, Hannân’a gider.
Kadirîyiz biz ki, Abdulkadir’in Ebdâlıyuz,
Yolı A’nın Şîr-i Yezdân, Şâh-ı Merdân’a gider.
Girdi Kuddûsî, bu gün, gerçek Erenler yolına,
Bildi zîrâ, ol, muhakkak Fahr-i ekvân’a gider