Gitti elden sanemin sünbül-i müşg-efşânı
Yine devr etti perîşan men-i ser-gerdânı
Öyle mu’tâd olubam âteş-i hicrânına kim
Görmesem yandırır elbette beni hicrânı
Gökte âhım yeli söndürdü çerâğın güneşin
Yerde eşkim ayağa urdu dür-i galtânı
Göz beyâzına çeker lâ’l-i lebin sûretini
Dem-be-dem hâme-i müjgân ile bağrım kanı
Çıktı can kimseye izhâr edebilmen derdim
N’ideyim âh bu derdin ne ola dermânı
Ey sitem taşını bî-derdlere zâyi eden
Yapagör bir nice taş ile dil-i vîrânı
Verse can yetmese cânâne Fuzûlî ne aceb
Her kişi kim sever öz cânı için cânânı

Fuzuli