Dün gönül dil-bere şerh-i gam-i pinhân etti
Cem’ iken gönlünü bir pâre perişân etti
Yer tutam derdi gönül nâle ile kûyunda
Yetmedi bir yere her nice ki efgân etti
Va’de verdi ciğerim kanın içe müjgânın
İntizâr ile bu hasret ciğerim kan etti
Gamze tîğiyle gözün gönlümü yüz pâre kılıp
Her birin bir hedef-i nâvek-i müjgân etti
Kıldı mihrâba kaşın fikri fakîhi mâ’il
Gör nice kâfiri ol va’z müselmân etti
Göreyim çok yaşasın dîde ki merdümlük edip
Gam hücûmunda beni eşk ile ummân etti
Ey ecel can tama’ın kılma Fuzûlî’den kim
Bir kemân-ebrûya çoktan anı kurbân etti

Fuzuli