Sır hümâsı pervâz edüp sırrullaha erdi yine
Mehabbeti niyâz edüp ‘aşkullaha erdi yine

Hakîkatin nihâyeti neydüğünü bilmek içün
Kodu cânı ‘aklı gönlü ‘ilmullaha erdi yine

Ma’rifetin lübbüdür bu kâmil insân gıdâsıdır
Anlar isen mu’ammâyı sarfullaha erdi yine

Her kemâlim lezzetinin hakîkatin anda bulup
Terk edüp gayrı varlığı keşfullaha erdi yine

Nûr-ı siyâhın neydüğün anlayanadır sözümüz
‘İzzim celâlim dediği zıllullaha erdi yine

Dilimdeki ism-i zâtın müsemmâsıdur gördüğüm
Be vallahi inanırsan hüvallaha erdi yine

Ben bu sırrı söylemekden söylemesem hoş yeğ idi
İhtiyârım elde değil mahvullaha erdi yine

Ser gözüyle görenlere çok değildir sözüm benim
Aydan günden ‘ayân oldu sırrullaha erdi yine

Zât-ı hakâyık dediğim hakîkatin esfelidir
Sırdan öte sır denilen kenzullaha erdi yine

Nûr-ı ‘amâ menziline konup göçen ‘ayân bilir
Görmeyene gümân gelir nûrullaha erdi yine

Ümmî Sinân eydür bu sır vuslatının pertevidir
Söylediğim ‘aceblemen vaslullaha erdi yine

Ümmi Sinan