Gönlüme yağan hemîşe ‘ilm ü ‘irfândır benim
Söylediği bu dilimin sırr-ı Kur`ân’dır benim

Genc ü mâlım bağlamışam ben fenâ urganına
Ger metâ’ımdan sorarsan dürr ü mercândur benim

Cân Yûsuf’un satmağa geldim ki meydân şehrine
Anun içün gevherimin kıymeti cândır benim

Vermezem kim kadrini bilmez ele bu la’limi
Râzımı keşf eylediğim kâbil-i şândır benim

Ehl-i kâlin ‘aklı ermez kim ne bilsin sürdüğüm
Mustafâ’dan Murtazâ’dan âyin erkândır benim

Kalb-i emrâzın devâsı bâbının miftâhıyam
Pîr ü üstâdım sorarsan bil ki Lokmân’dır benim

Sâkîyem meydâna girdim ‘aşk elinden sunduğum
Ehl-i derd ‘âşıkların derdine dermândır benim

‘Ayn-ı vuslat şerbetidir kim benim nûş etdiğim
Anca ‘âşık sohbetinde mest ü hayrândır benim

Mevc turmaz sad hezârân dürleri taşra atar
Gör vücûdum katresini bahr-ı ‘ummândur benim

Fâsık u nâdân ne bilsin kim benim esrârımı
Yoluma bel bağlayanlar bil ki merdândır benim

Kim ki meydânımda bir cân verdiyse bin cân alır
Bir bekâdır kim fenâsız şâd u handândır benim

Kârbânım başıdır benim ‘Aliyye’l-Murtazâ
Menzilimin intihâsı Mustafâ cândır benim

Re’s-i mâlımdan sorarsan kim belâ-yı derd-i ‘aşk
Cânımın dinlencesi derd ile devrândır benim

Dü cihânın nakşına dil vermeyendir serveli
Şerh edüben söylediğim kâmil insândır benim

Gerçi kim ‘ısyân-ı gayba kalmışamdır her nefes
İllâ cânım hayretinden Dost’a kurbândır benim

Âh-ı firkatden olupdur dil fenâ-ender-fenâ
Halk içinde nâm u ‘ırzım hâke yeksândır benim

Bu Sinân Ümmî za’îfin yarası yanmak diler
Anın içün kim bu cânım ‘aşka mihmândır benim

Ümmi Sinan