Dûçar oldum Pir aşkına, tâ ezelden ben
Allah’ım bu aşk ile, için için yanıyorum
Kurudu gözyaşlarım, artık kan ağlıyorum
Sana kavuşmak için, inim inim inliyorum
Gülüyor dost yüzlü düşmanlar halime
Nedendir bilmiyorum, nedendir Allah’ım
Yetmiş iki fırka dahi bakmaz yüzüme
Sümmün bükmün ümyün dedin Allah’ım
Her biri bir sevdada unutmuş aslını
Gözleri kör, kulakları sağır, duymazlar
Tasavvuf ehli on iki fırka, birin hidayet
On birin ise delâlette zikreder Allah’ım
Seni sen bilir, sen zikredersin ancak
Yoktur şerikin senin, buyurdun Allah’ım
Âyandasın, görene âdem, âlem şeklinde
Kemal sıfatlarınla muttasıfsın Allah’ım
Nice âşıkların asılmış siyah zülfünden
Mansur gibi “Enel Hakk” ile berdar ister
Kimine verdin malı, evlâdı, kahrından!
Onları dünyada güldürürsün Allah’ım
Kimini yarattın, yüzüne bakmak için
Âşıkâne eşeddül belâyı yağdırırsın
Bugün âlemde cemâlini gördü ârifler
Davud da buna şahâdet eder Allah’ım