Dervîşlik özüne hâkim olmakdır
Esîr-i nefs olan dervîş değildir
Aşkı rehber edip Hakk’ı bulmakdır
Keşkül teber ‘asâ tîğ şiş değildir

İbâdet nâmına kalkıp oturma
Bağırma tepinme göğsüne vurma
Yâ Hû Yâ Hak diye köpürüp durma
Zikr-i Hakk hazm için geviş değildir

Sırr-ı hakîkatı gönülden öğren
Gönüldür ‘aşk ile dîdârı gören
‘Ârif-i âgâha o zevki veren
Beng ü bâde afyon haşîş değildir

Dünyâda cennete girenler varsa
Vech-i Hakk’ı ‘ayân görenler varsa
“Ene’l-Hakk” sırrına erenler varsa
Sarhoşluk yüzünden ermiş değildir

Boz yılanı tutdu çivi yutdu erler
Pîrimiz duvarı yürütdü derler
Kerâmet olsa da böyle hünerler
İnsânlığa yarar bir iş değildir

Kerâmet umma hiç Necef taşından
Ayrılma insandan öz kardaşından
Hakk’ı göremezsin Bağlarbaşı’ndan
Gerçek er sultândır keşîş değildir

Ma’mûrede doğar ma’nevî insân
Terbiyeyle büyür kudret-i îmân
Senin aradığın ni’met-i irfân
Yaban yerde biter yemiş değildir

Ham ervâh her yerde var yığın yığın
Nedir onlar ile verip aldığın
‘Uzlete mâil ol gönlüne sığın
Cihan gönül kadar geniş değildir

Rızâ’dan himmet al berzahda kalma
Serden geçmedinse ‘ummâna dalma
Dervîşlik sözünü ağzına alma
Demir leblebidir kişniş değildir