Yolum sensin, nurum sensin, ey Habîbim yâ Rasûl,
Gönlüm senden ayrı kaldı, olmuş sanki kuru çöl.
Gözümde yaş, dilde zikir, gönlümde aşk ile hâl,
Sensiz dünya neye yarar, sensiz ömür hep melâl.

Yâr Sensin yâ Nebî, derdimde devâ,
Gönlümde hep Sen, dilimde duâ.
Aşkınla yanar bu kalb-i perîşân,
Kurtar nefsimden, ey Şâh-ı Cihân.

Her nefeste Sen gelirsin, zikrimde hep adın var,
Geceler secdeyle doldu, aşkla yanar her diyar.
Bir tek Sen varsın özümde, aşkınla doldu cânım,
Nûr yüzünü gören âşık, unutur her fânîyim.

Yâr Sensin yâ Nebî, derdimde devâ,
Gönlümde hep Sen, dilimde duâ.
Aşkınla yanar bu kalb-i perîşân,
Kurtar nefsimden, ey Şâh-ı Cihân.

Secdelerle arındım ben, aşkınla duruldu gönül,
Sonsuz rahmet sendedir ki, kalpte Sen’sin hep meşgul.
Bu dünya bir sınav bana, ahiret yurdum olsun,
Seninle yürür bu canım, nûra doğru yol bulsun.

Yâr Sensin yâ Nebî, derdimde devâ,
Gönlümde hep Sen, dilimde duâ.
Aşkınla yanar bu kalb-i perîşân,
Kurtar nefsimden, ey Şâh-ı Cihân.