Binâ-yı ‘aşk-ı ilâhîye derd u gamdır esâs
Bu dâr içinde velî bilmez anı ekser-i nâs

Mu’azzeb olsa da nâr-ı belâ ile ‘âşık
Şu’ûru olmayıcak gayra eylemez ihsâs

Ne yüzü sûreti ola bu vahşet-âbâdın
İder mi ehl-i dil olan anınla istînâs

‘Aceb belâ-yı siyehdir ta’allukât-ı sivâ
Çü rûy-i âyîne anın ile tutar dil pâs

Nigâh-ı ‘âlem-i gayb it hemîşe ey Hakkı
Ki beste olısar âhir der-i kuvâ vü havâs