Yine cûş itdi deryâ-yı mehabbet
Cihânı tutdu gavgâ-yı mehabbet

Götürmedi yer ü gök bâr-ı ‘aşkı
Gönüller oldu me’vâ-yı mehabbet

Değil “el-kalbu beytullah”a lâyık
Gönül kim olmadı cây-ı mehabbet

“Sevâdü’l-vechi fi’d-dâreyn”i bildin
Yoğ ise başda sevdâ-yı mehabbet

‘Aceb ‘uşşâkı ey sôfî-i zâkir
Koya mı “lâ”da “illâ”-yı mehabbet

Boyun verdi çü dâr-ı ‘aşka Mansûr
Cihânda oldu Dârâ-yı mehabbet

Çıkarmayan hayâl-i nâmı dilden
Nedir bilmez mu’ammâ-yı mehabbet

Dilâ ma’mûr ider ma’nâda yap yap
Seni yıksın ko bennâ-yı mehabbet

Ölicek Hayretî her üstüvânın
Ola ‘âlemde bir nây-ı mehabbet