Gönül şem’-i ruh-i yâre yanar pervânedir şimdi
Firâk ile akan gözyaşlarım dürdânedir şimdi

Nigâh-ı iltifât-ı yâr ile âbâd iken gönlüm
Bu kâşâne sitem taşı ile vîrânedir şimdi

Dil-i dânâmız evvelce Felâtunu beğenmezken
Bir âhû gözlünün ‘aşkıyla dîvânedir şimdi

İçince câm-ı ‘aşkı gözlerinden zühdü terk etdik
Melâmî-meşreb olduk tavrımız rindânedir şimdi

Füsûn-ı çeşm-i mestinden halâsım çâresin sordum
Dedi çâren yine bu dîde-yi mestânedir şimdi

Kebûterler değildir lâne tutmuş vech-i cânânda
Şerâb-ı ‘aşk ile memlû birer peymânedir şimdi

Gönül bir leylânın aşkıyla mecnûna dönmüşdü
O kıssa vâr ise ancak birer efsânedir şimdi

Safâ-yı hâtıra etdik vedâ’ı hecr-i yâr ile
O zevk-âver ferâgat kûşemiz gamhânedir şimdi

Şerâb-ı ‘aşk-ı lâ’l-i nâb-ı cânândan içüp Hazmî
Düşe kalka yine azmi der-i cânânedir şimdi