Hoş geldin eyâ berîd-i cânân
Bahşet bana bir nüvîd-i cânân
Cân ola fedâ-yı îd-i cânân
Bî-sûd ola mı ümîd-i cânân
Yârin bize bir selâmı yok mu

Ey Hızr-ı fütâdegân söyle
Bu sırrı edip ıyân söyle
Ol sen bana tercemân söyle
Ketm etme yegân yegân söyle
Gam defterinin temâmı yok mu

Yâ Rabbi ne intizârdır bu
Geçmez niçe rûzgârdır bu
Hep gussa vü hârhârdır bu
Duysam ki ne şîvekârdır bu
Vuslat gibi bir merâmı yok mu

Çıkdım ser-i dâra hemçü
Mansûr Âvâzım ezân-ı nefha-i Sûr
Gam kıldı gülûmı şâh mansûr
Oldum sipeh-i belâya mahsûr
Ol pâdşehin peyâmı yok mu

Kâm aldı bu çarhdan gedâlar
Ferdâlara kaldı âşnâlar
Durmaz mı o ahdler vefâlar
Geçmez mi bu etdiğim duâlar
Hâl-i dilin intizâmı yok mu

Dil hayret-i gamla lâl kaldı
Gâlib gibi bî-mecâl kaldı
Gönderdiğim arz-ı hâl kaldı
El ân bir ihtimâl kaldı
İnsâfın o yerde nâmı yok mu

Ey sevgilini habercisi, hoş geldin! Bana sevgiliden bir müjde ver. Bu canım, sevgilinin bayramında kurban olsun. Sevgiliden yana duyduğum ümitler hep boşa mı çıkacak? Yârin bize bir selâmı yok mu?
Söyle ey düşkünlerin Hızr’ı! Bu sırrı âşikâr edip söyle! Bana tercüman ol da öyle söyle! Gizleme; teker teker söyle! Bu gam defteri tamamlanmayacak mı?
Yâ Rabbi, bu ne uzun bekleyiştir! Bu nice geçmek bilmez bir zamandır ki hep gam ve yürek sızısı doludur! O sevgilinin nasıl nazlı olduğunu ve kavuşmaya niyeti olup olmadığını bir bilebilsem…
Hallâc-ı Mansûr gibi darağacının tepesine çıktım. Feryâdım İsrafil’in (AS) Sûr’a üflediği nefes gibidir. Boğazım gamdan ney gibi boğum boğum oldu. Belâ ordusu etrafımı sardı; o padişâhtan baha bir haber yok mu?
Dilenciler bile bu dünyada muradına erdi. Dostların muratları ise âhirete kaldı. O sözler ve sözünde durmalar artık yok mu? Bu ettiğim duaların bir tesiri olmaz mı? Bu gönlün hâli perişanlıktan kurtulup bir nizama girmeyecek mi?
Kederin verdiği şaşkınlıkla gönlün dili tutuldu; Gâlib gibi takatsiz kaldı. Hâlimi arz ettiğim mektubu gönderemedim, elimde kaldı. Şimdi artık bir ihtimal haldı. İnsafın orada adı bile yok mu?