Vây yüz bin vây kim dil-dârdan ayrılmışam
Fitne-çeşm ü sâhir-i hûn-hârdan ayrılmışam
Bülbül-i şûrîde-em gülzârdan ayrılmışam
Kimse bilmez kim ne nisbet yârdan ayrılmışam
Bir kadd-i şimşâd u gül-ruhsârdan ayrılmışam

İştiyâk-ı şevkden cân u dilim âlûdedir
Şâm-ı gam ferzâne-i bahtım benim uykudadır
Ağlamaktan çeşm-i cism-i derd-nâkım sûdadır
Sanma ey hem-dem kim feryâdım benim bî-hûdedir
Bir kadd-i şim-şâd u gül-ruhsârdan ayrılmışam

Vây! Yüz binlerce vây! Sevgilimden ayrılmışım. Fitne gözlü ve kana susamış sihirbazdan ayrılmışım. Ben inleyen bir bülbülüm [ama] gül bahçesinden ayrılmışım. Yârdan ayrılışımın ne ile ilgili olduğunu kimse bilmez. Ben bir şimşir boylu ve gül yanaklıdan ayrıldım.
Bu canım ve gönlüm şevk arzusuyla dopdoludur. Bahtımın hâkimi, gam akşamında uykudadır. Dertli bedenimin gözleri ağlamaktan suya bulanmıştır. Ey dost! Benim bu feryâdımın boşuna olduğunu zannetme. Ben bir şimşir boylu ve gül yanaklıdan ayrıldım.