Bu günler yevm-i mâtemdir idelim âh u vâveylâ
Ciğerler kân bedenler çâk idelim gözyaşın seylâ
Habîbin kurretü’l-aynı dahi mahbûb-ı Hakk Mevlâ
Âh Hasen âh vâh Hüseyn âh Şâh-ı Şehîd-i Kerbelâ

O mazlûmân u ma’sûmân u ‘atşân dili sûzân
Harîm-i kuds-i Mevlâ’da edüpdür cânların kurbân
Önünde Kerbelâ sahrâsı dağları ider efgân
Âh Hasen âh vâh Hüseyn âh Şâh-ı Şehîd-i Kerbelâ

Semâvât ü zemîn inler feleklerde melekler hem
Dahi ins ile cin dirler amân ey cümleden erham
Bu derdin çâresi ancak sabırdır yok buna merhem
Âh Hasen âh vâh Hüseyn âh Şâh-ı Şehîd-i Kerbelâ

Döğelim taşlar ile sînemiz bu zâr-ı firkatle
Analım ol demi her dem nedâmetle vü hasretle
Ciğer zahmını tecdîd idelim tâze cerâhatle
Âh Hasen âh vâh Hüseyn âh Şâh-ı Şehîd-i Kerbelâ

Cihâna gulgule düşdü o günün hevl-nâkinden
Vuhûş ile tuyûr cümle iniler tâb-nâkinden
Mukaddesler ururlar dem oların ‘aşk-ı pâkinden
Âh Hasen âh vâh Hüseyn âh Şâh-ı Şehîd-i Kerbelâ

Bütün ervâh nebî mürsel o günde muztarib oldu
Sadâ-yı âh u hasretle kamu kevn ü mekân doldu
Melekler tesbîhin koyup dilinde bu sözü buldu
Âh Hasen âh vâh Hüseyn âh Şâh-ı Şehîd-i Kerbelâ

O Hazret düşdüğü sâ’at cihân sarsıldı ser-tâ-ser
Kıyâmet kopdu sandılar kamu emvât ü ahyâler
İşidüp cümle mahlûkât didiler hüzn ile yek-ser
Âh Hasen âh vâh Hüseyn âh Şâh-ı Şehîd-i Kerbelâ

Husûsan cedd-i pâki Hazret-i Fahr-i Risâlet hem
O kubbe-i sa’âdetle semâya sıçradı ol dem
Bu heybetden mukarrebler kamusu oldular sersem
Âh Hasen âh vâh Hüseyn âh Şâh-ı Şehîd-i Kerbelâ

Muhibb-i hânedân olan bu günlerde olur mahzûn
Bu derd-i pür-melâletle ciğerleri olur pür-hûn
Bu sırrı anlamaz nefs ü hevâ ile olan mecnûn
Âh Hasen âh vâh Hüseyn âh Şâh-ı Şehîd-i Kerbelâ

Oların rûh-ı pâkine diyelim günde bin rahmet
Yezîd-i bed-likâ necsin özüne günde bin la’net
Buları sevmeyen münkir münâfıklardan it nefret
Âh Hasen âh vâh Hüseyn âh Şâh-ı Şehîd-i Kerbelâ

Gel imdi Sûziyâ ehl-i abâya cân fedâ eyle
Bu şâhlar hizmetin her dem hulûsâne edâ eyle
Tahassürle tahazzünle gece gündüz nidâ eyle
Âh Hasen âh vâh Hüseyn âh Şâh-ı Şehîd-i Kerbelâ