Cismimi yandırma rahm et yaşıma ey bağrı taş
İhtiyat et yanmasın nâ-geh kuru yanında yaş
Hoş geçer nezzâre-i hüsnünle ömrüm var ümîd
Kim ede makbûl-i der-gâhın beni hüsn-i ma’aş
Tavf-i kuyunda ayaktan başa irmiş bir meded
N’ola ger kaddim büküp her dem ayağım olsa baş
Fitne yayın kurmağa âteş mi olmuş ihtiyac
Kim urarsın âleme âteş çatıp peyveste kaş
Ey habâb-i eşk nâ-yâb et ten-i üryanımı
Kim bu rüsvâ perdemi çâk etti sırrım kıldı fâş
Pâre pâre gönlümün sûz-ı derûna tâbı yok
Göz yolundan katre katre kan olup çıksaydı kâş
Ey Fuzûlî gark-i hûn-âb etti göz merdümlerin
Göreyim kullâb-i müjgâna urulsun kanlı yaş

Fuzuli