Müşkülüm var size ey Hak dostları eylen reşâd,
Kim sevâbın vere olsun Hak katında bermurâd.
Ol ne kesrettir ki anın haddi yok pâyânı yok,
Kesret içinde ne vahdettir ki ana yok idâd.
Çoktur envâr bu halkın biri insân üç bölük,
Biri ehl-i hayme, birisi kurâ, biri bilâd.
Üç bölükten üç bölük dâhi bölünmüş ey hoca,
Biri kâfir, biri mü’min biri ehl-i inkıyâd.
Kangısı Hak-dan irağ olmuş bunların söyle gel,
Kangısı kâdir ki Hak emrine eyleye inâd.
Hak-kın iken her tasarruf bu abes sözler nedir,
Nefs-ü şeytân dediğin kimlerdir eylerler fesâd.
Dünyâ-vü ukbâ dahi hem haşr-ü neşr olmak nedir,
Bunları bildir bana hem ne dürür mebde-i meâd.
Ahirette cennet-i nirân-ü berzâh kim denür,
Bunların aslı nedendir oliser yevm-ittenâd.
Kahr-ü lûtfun illeti bir demenin aslı nedir,
Bu ikinin vahdeti midir acep râh-ı sedâd.
Yani râhat ayni mihnet, mihneti râhat mıdır,
Cümleden râzı mıdır Hak ber târik-i ıttırâd.
Hak Teâlâ’dan yakın insâna bir şey yok denür,
Lik bildir kim dürür Allâh ya kimdir ibâd.
Men aref le mâ remeyt-e iz remeyt-e remzini,
Fark ede gör mümkün ise ber sebîl-i infirâd.
Müşkülü çoktur Niyâzî’nin veli biri de bu,
Zâhid anlasa Hak-kı zühdü neden olur kesâd.