Vaktin iden nakdini râh-i sivâda telef
Vârın ider yok yere şugl-i hebâda saraf

Ecder-i nefsin nedir çöp ile farkı velî
Pençe-i kalbe gerek kuvvet-i “huz lâ tehaf”

Feyz-i hünerdir viren sâhibine âb-ı rû
Gevherin âsârıdır tâb-ı derûn-i sadef

Hamlesini cümlenin bi dil-i zâra bulur
Yoklasa ol pâdişeh ceyş-i gamın saf-be-saf

Nâvek-i müjgânının kadrine gadr eyledi
Cânı dirîğ eyleyüp sînesin iden hedef

Kanda olursa bulur dest-res-i hoş-makâm
Mahrem-i râz-ı semâ‘ oldu usûliyle def

Her ki teveccüh ide cânib-i rûşen-dile
Mâh-veş eyler temâm kesb-i vücûh-i şeref

‘Ârife yek-mû olur rûy-i dü-‘âlem-nümâ
Levh-i dilidir anın âyîne-i bû keşef

Olsa n’ola mevlevî çarh-sıfat bî-karâr
Peyrev-i eslâfdır himmet-i hayrü’l-halef

Ülfet olunca murâd külfete kalmaz mahal
Halka-i hem-rengden olsun edeb ber-taraf

Ebrû-yi dil-dâr ile hem-ser olur pâyesi
Kilk-i tabî’at k’ola mâdih-i şâh-i Necef

Ehl-i nazar mı denir ‘âşık-ı hüsn-i tene
Pertev-i hurşîd ile mâh-veş olmaz hazef

Nîk ü bedi n’eylesin âgeh-i esrâr-kâr
Kendüyü bilmez bilen kâide-i men ‘aref

Evvel ü âhir yine bir birine rehnedir
Dîde vü dil rûy u mûy olsa eğer neşr ü lef

Harf-i kem ü bîşdir resm ü rehi münkirin
Zeyn ideli sû-be-sû şehr ü diyârı haref

Vâ‘iz olup kıssahân olmuş ana hissehân
Kısmet olunca ezel ehline âb u ‘alef

‘Akla teberrâ ile ‘aşka tevellâ imiş
Sâlike hoş mezheb ü meslek-i pâk-i selef

Virse ‘aceb mi hurûş sînesine âdemin
‘Âlemi pür-cûş ider dilde olan sûz ü tef

Her nefes-i meşrebi Sâkıb-ı deryâ-dilin
Mevc-i yemm-i lutfdur gevher-i ma’nâ-be-kef