Vay ana kim nefs ucundan düşe dünyâ bendine
Aldanuben zâl-i dehrin mâl ile peyvendine

Şirneyüben yime balını belâdır dünyenin
Perver ider çün ki katup zehrini gül kandına

Müşkil işdir dünye ‘akdin dilden üzmek bend iken
Terk-i haldır çün ki andan bağlanan dil bendine

Ölmeden tutun karasın dünyeye cân virenin
Bu sebebden ağlar ol dem görüben hursendine

Âl idüben aldar imiş zâl-i dünyâ çokları
Âl ile andan irişmez kimse anın fendine

Niceler ‘aklın virüben aldı sevdâ dünyeden
Deng olup andan hayâlin düşdü çûn u çendine

‘Aşk ile İskender olup kıl hevâ Ye’cûc’unu
Sed çeküp Me’cûc u dîvin ‘akl ile derbendine

Dime dânâ dünye ‘ilmin biliciyi görüben
Ahmak u nâdân diyüp ol câhilin gel ‘indine

‘Ahd u peymân itme halk-ı dünye ile şart idüp
İnanuben her yalancı kevdenin sergendine

Geçdi ‘ömrüm istek ilen halk-ı ‘âlemden nidem
Uğramadım Gülşenî-veş Rûşeni mânendine