Dil Ka’be’sini ey dost diller tavâf ederken
Nâgâh ol gamzelerin cânı şikâra çıkmış
Dost kanda deyü gözler her dem nigâh ederken
Cânlar meğer seninle şol bir kenâra çıkmış
Kim hergîz bilmemişler sayd etdiğini anlar
Bezm-i Ezel’de çeşmin meğer bu kâra çıkmış
Hulk u huyunu gören cümle melek demişler
Dil saydına vahdetden bunda karâra çıkmış
Mülk-i ferâgat içre sultân iken vücûdun
Bu âlem-i şuhûdu geşt ü güzâra çıkmış
Diyâr-ı ademde hâk-i pâyın iken Hulûsî
Sen bezirgân-ı Hakk’a cânı pâzâra çıkmış