Yüzün âyîne-i âlemdir andan Hakk hüveydâdır
Kamusu mahv-ı Zât’ın cüz’ ü küll hep sende peydâdır
Senin hüsnüne hayrân olmadık kim var şu âlemde
Cemâlin görmeğe hep kâfir u mü’min müheyyâdır
Seni her kim ki inkâr eyleyip tasdîke gelmezse
Tulû’-ı şemsi görmez anasından doğma a’mâdır
Nazar kıldıkça cânlar bahş eder çeşmin Mesîhâ tek
Ne bînâdır ki “mâ-zâğa’l-basar” şânında gûyâdır
Şu kim dâmânını tutdu sana cân ile râm oldu
Makâmı “kabe kavseyn” lâne-i rûhu “ev ednâ”dır
Özün her kim ki fânî eyleyip sende bekâ buldu
Vücûdu şübhesiz hem esmâ hem müsemmâdır
Yüzün âyâtını anlar ârif olan ne mushafdır
Anı zâhid ne bilsin nice sûret nice ma’nâdır
Kimin kim rıfk ile aldın elin buldu saâdet ol
Anın kadrin yüceltdin menzili a’lâdan a’lâdır
Eğer buldunsa ey dil yârı hâsıl oldu maksûdun
Ne istersin daha matlûb-ı gayrın sana lâ lâdır
Vücûdun gark-ı bahr-ı vasl-ı yâr et hicrîden kurtar
Ki mahv-ı mahz-ı Zât-ı Mutlak ise işbu deryâdır
Koyup gayrı kuyûdun dilde Mevlâ’yı şuhûd etmez
Tecellî Tûr’una her kim ki çıkmaz sanma Mûsâ’dır
Selâm ey kıble-i cânım sana rûhum mutî’indir
Vücûdum tal’at-ı rûyunla gayrıdan müberrâdır
Hulûsî cezbe-i aşk ile yazdın sen bu güftârı
Şu dem kim bilmez idin nice elfâz nice imlâdır