Nere baksa gözümüz vech-i dil-ârâda kalır Kanda olsak ârzûmuz sâkî-i sahbâda kalır
Deldirir dağları Şîrîn leb ile Ferhâd’a Aklı Mecnûn olânın kâkül-i Leylâ’da kalır
Ey garîb hâlini bil var vatan-ı asla eriş Bu serâba güvenen teşne bu sahrâda kalır
Ger necât ister isen fülk-i vücûdun gark et Câna kıymazlık eden sâhil-i deryâda kalır
Dil-berin zülfü perîşân âşıkının hâlî Kim perîşâna gönül vermedi da’vâda kalır
Er geç bir gün bu cem’iyyet-i âlem dağılır Yâr ile sürdüceğin dem içdiğin bâde kalır
Der-i dil-dâra Hulûsî baş koyup cân verenin Cânı cânânda gözü vech-i temâşâda kalır