Senin gözlerin sevgiyle bakar
O narin ellerin yüreğim yakar
Lütfedip bir kez baksan yüzüme
Dünyalar erir kalbime akar

İslamiyet güneşinin ilk doğduğu yıllardı
Peygamber Aleyhisselam Allah’ın kendisine emrettiği üzere
Dini tebliğ etmek için çalışıyor,çabalıyordu
Hz.Hatice annemiz ise bütün malını,mülkünü O’nun emrine vermişti
Allah’ın dinine hizmet uğruna harcıyordu.
Bir gün Mekke’nin ileri gelenlerinin davet edildiği bir yemek verildi.
Onlar davete geldiler,sofranın başına kuruldular,yiyip,içiyorlardı.
Resulullah kendilerine bir şeyler anlatmak
Allah’ın ayetlerinden okumak ve Peygamberliğinden haber vermek üzere fırsat kolluyordu.
Bir ara konuşmaya başladı,
Son ve Hak Peygamber olarak gönderildiğini ve yakınları olarak,
Bu konuda kendisine yardımcı olmaları gerektiğini anlattı
Ve sözlerini bitirirken “İçinizde Bana yardımcı olacak yok mu ? ” diye sordu
Allah’ın Resulü’nün bu sözüne bir tek,o sırada yedi yaşında olan ve
Ziyafettekilere su dağıtan sıska bir çocuk cevap verdi :
“Ben varım Ya Rasulallah”
Peygamber Aleyhisselam aynı soruyu tam üç kere sormasına rağmen
Hazır bulunanlar arasında sadece o küçücük çocuğun sesi duyuldu
“Ben varım Ya Rasulallah”
“Ben varım Ya Rasulallah”
O küçücük sıska su dağıtıcısı çocuk,
Allah’ın Aslanı
İlim şehrinin kapısı
Hz.Ali idi
Ve hep O’nun yanında var oldu.

Seninle büyüttüm bu çocuk yüreği
Sevgime sevgini kattım da geldim
Hasrete dayanmaz ki minik yüreğim
Canımı yoluna kattım da geldim

Senin gözlerin sevgiyle bakar
O narin ellerin yüreğim yakar
Lütfedip bir kez baksan yüzüme
Dünyalar erir kalbime akar