Gül gibi olmak dilersen şâd u hurrem ey gönül
Lâle-veş elden düşürme câmı bir dem ey gönül

(Ey gönül! Eğer gül gibi mutlu mesut olmak istersen, lâle gibi bir an bile olsun elinden kadehi düşürme.)

Devr elinden kâse kâse yutduğum kanlardur ol
Katre katre tamlayan gözden dem-â-dem ey gönül

(Ey gönül! Gözümden durmaksızın akan, damlayan yaşlar, devrin elinden kâse kâse yuttuğum kanlardır.)

Devlet-i dünyâ içün hergiz ne gam-gîn ol ne şâd
Ber-karâr olmaz bilürsin hâl-i âlem ey gönül

(Ey gönül! Bu dünyanın saltanatı için asla ne mutlu ne de hüzünlü ol. Bilirsin bu dünyada insanın hâli aynı kalmaz, değişip durur.)

Gülşen-i kûyında me’vâ bulsa ol hûrî-veşün
İhtiyâr eyler mi bâğ-ı huldi âdem ey gönül

(Ey gönül! O huriye benzeyen sevgilinin diyarının gül bahçesinde Me’vâ Cennet’ini bulsa, insan bakilik bağını hiç tercih eder mi?)

Devr ider Bâkî-sıfat hurşîd o mâhun menzilin
Aşk ser-gerdânıdur Allâhu a’lem ey gönül

(Ey gönül! Güneş, aynı Bâkî gibi o ay yüzlü sevgilinin menzilini döner durur. Allah en doğrusunu bilir ya büyük ihtimalle güneş de sevgilini aşkından dolayı sarhoş olmuştur.)

* * * * *

Dilâ bezm-i cihânda kimse âhir pây-dâr olmaz
Müdâm elden koma ayağı fursat ber-karâr olmaz

(Ey gönül! Bu dünya meclisinde hiç kimse kalıcı değil. Fırsatın varken kadehi elinden bırakma. Çünkü fırsat her zaman ele geçmez.)

Sakın Mecnûnı sanman ehl-i aşkun ihtiyârıdur
Güzel sevmekde zîrâ kimseye hîç ihtiyâr olmaz

(Siz sakın Mecnûn’u âşıkların tercihi zannetmeyin. Zira güzel sevmek hususunda hiç kimsenin elinde tercih etme şansı yoktur.)

Kenâr itsem diyen ol gevheri ka’r-ı yem-i gamdan
Kenâra çıkmasun hergiz ki gevher der-kenâr olmaz

(Ey gam denizinin dibinde, o cevheri bir kucaklasam diyen kişi! Sakın kıyıya çıkma, zira cevher asla kenarda bulunmaz. )

Ne kanlar ağların hecrinde yârun derd-i fürkatden
Aceb bir dem mi vardur çeşm-i pür-hûn eşk-bâr olmaz

(Sevgiliden ayrılmış olmanın verdiği ıstıraptan dolayı kan ağlıyorum. Acaba, kanlarla dolu olan gözümün normal gözyaşı döktüğü bir an var mıdır?)

Ol âhûyı sana sayd ola sanma iltiyâmından
Önünce kaçar ammâ Bâkıyâ âhir şikâr olmaz

(Yaralanmış sevgili sakın sana av olur sanma. Önünden kaçıp gider ama hiçbir zaman sana av olmaz. )