Ben
kim ne derse desin savaştan gayrısında yokum
haydi düş peşime gidelim ebedi diri kalmaya doğru
nicedir hayın suskunluğumuzdan, bak
bir daha dağlandı yüreğimiz
roketlerle gelen ölümle yitirdik hasretimizi
Hizbullah eri Abbas Musavi’yi
ama gül açmaz deme sakın
siperden sipere seken ölümlere dost
canlar namluya kondu andlar içildi
şimdi bırakalım artık ağlamayı sızlamayı
savaşın dilini konuşturalım
erkekçe bir kavgaya soyunan
intikama tutkun yürekleri konuşalım
öfkeler çıksın kınından
hayat bağışlayan silahlara yüklensin umutlar
o tetiğe basan eller şehadeti anlatırlar…
gözlerimiz yoruldu bu topraklarda
gidelim kan da gelir arkamızdan aşkta
kanatarak toprakları tel örgülü sınırları
gidelim görelim Yahudiyi Hayber’ce
Vel Ba’sü ba’del mevt günü
Yahudiye dost olma suçu önümüze elbet düşecek,
O zulüm karışmış imanlarla, işlenen cürümlerle,
misakı milli hudutlarında zevku sefa var dostlar,
Ama nebatiyede her gün yürekler yanar
Aman ey gözlerim sen bakmaya devam et yahudiye Hayber’ce
Savaşa soyun gönlüm
Savaşı solu iki elim silahlarda çözülmek için
Vaktidir şimdi yumruk yumruk kavgalara girmenin
Şimdi damarlarda uyuyan kanlar utansın
Alçaklık damgası vurulmuş yahudi şakağına
Namluyu doğrultmayan eller utansın
Susmak beklemek nöbetinde savaşsız kavgasız
Rahat ölümler düşleyip uykuları derin olanlar
Ve hala biz siz zamirlerini çekenler utansın
Çatlamaz yüreği sen taşıdın
Bunca mümin avından
Ucuzluk derviş postuna bürünmüş insan
Ey omuzlarından aşağı birikmiş suçları akan
Ve siz kansız bedelsiz beleş cennet yolcuları
Lanetlenmiş aşağılık maymunlara
Hiç değilse bir taş atmazsanız
Taşıdığınız eller utansın