Çanakkale toprakları kanla sulanırken
Köyde dualar yankılanır, yardım ederken
Yedi yaşında ki bir çocuk, Recep adıyla
Şahit olur tarihe, gözyaşıyla, kanıyla.

Siperler kazılırken köyün hemen üstünde
Analar cephane taşır, kağnılar yükünde
Evde yalnız kalır küçük Recep, canı darlar
Gider Saliha Nine’nin kapısını aralar.

Saliha Nine yaşı 90, hıçkırık boğazında
“Vatan yanıyor!” der, dualar var avucunda
“Neden savaşamam, neden ellerim boş kalır?
Ya Rabbim, affet beni, bu yürek parçalanır!”

Recep, çocuksuluğuyla söz söyler nahifçe:
“Ben büyüyüp düşmana karşı durucam mertçe”
Ama Nine, celalli, gözleri alev gibi:
“Vatan elden gidiyor, beklemek olmaz şimdi?”

Nine askerin yanına gider söylemeye:
“Bana cephane verin götüreyim cepheye”
“Ana sen yaşlısın” deselerde dinletemez
Birkaç mermi kutusu verirler, onu da kabul etmez.

Kağnıya yüklerler, top mermileriyle doldu
Öküzler suskun, yolları taşlı ve yokuştu
Saliha Nine önde, Recep, torunlar yanda
Yol uzun, mermiler iner cepheye, şafakta.

On sefer yaparlar, uykusuz gözleri şişti
Recep yorgun ama, yüreği gururla coştu
18 Mart sabahı, ateşler göklere yükseldi
Gelibolu, alevle, dumanlarla örtüldü.

Düşman gemileri vurulup sulara gömüldü
Siperde askerlerin şehadeti görüldü
Bir an başını kaldırdı Recep, baktı boğaza
Düşmanın kanlı gemisi, dönmüş bir mezara.

Etrafına bakar gözü, yüreği buz gibi
Kanlar içinde Saliha Nine’nin bedeni
Şehit olmuştu o da, dileği kabul olur
Gururla taşıdığı mermilerle nûr olur.

Ağlayarak yürür Recep, çocuk adımlarla
Siperin ötesinde bir görüntü karşısında
Babası, ağabeyi şehit, üzüldü derinden
Vatan için toprağa düşmüş iki can, beden.

Çöker yanlarına, gözyaşlarına boğularak:
“Merak etmeyin, kanınız boşa akmayacak
Büyüyünce asker olup şehit olacağım
Saliha Nine’ye ben sözümü tutacağım.”

Her 18 Mart gününde, hatırlar Recep o anı
Şehitlerin ruhu, koruyorlar bu vatanı
“Bizler buradayız, vatan sağ olsun,” diyorlar
Bu topraklarda, şehitlerimiz daim yaşıyorlar.