Rabia-tül Adeviye
Babası İsmail
Üç kız çocuğu üzerine
Dördüncü kızı olunca
Adını Rabia koydu

Tabiin den Hz. Rabia,mert birisi
Pek mübarek bir hanım
Uzun boylu,sarışın,beyaz tenli
Ela gözlü,siyah giyimli
Üzerinde giysisi,uzun bindallı gibi
İçinde gömleği,önlüğü var önünde,yırtmaçlı

Doğduğunda çok fakirlerdi
Annesi çok mahzun oldu
Evladını saracak bez parçası
Evlerinde dahi,bir şey yoktu

Babası ismail çok üzgündü
Rüyasında Hz.Peygamberimizi gördü
“Pek mübarek bir evladın oldu
Yetmiş bin kişiye şefaat edecek
Bu cuma vali bana
Salavat getirmeyi unuttu
Selamımı söyle ona
Unuttuğu salavatlar kadar
Altın versin sana” dedi

Babası valiye gitti,heyecan ve telaşla
Vali çok sevindi bu gelen selama
Fazlasıyla verdi hediyeler
Elleri bollaşıp,feraha erdiler
Belli bir zaman,rahat ettiler

Anne ve babası vefat etti
Zor günlere döndüler geri
Rabia gezerken dışarı da
Kaçırdı birisi,köle yapıp satmaya

Zalim kişi,bir ihtiyara sattı
Uçsuz bucaksız,bahçesi vardı
Odun taşırdı hiç durmadan
İhtiyar,dayakta atardı,utanmadan
Onbeş yaşındaydı Hz. Rabia
Gündüz işte,gece ibadette
Dua etti bir gün Rab’bine

“Ya Rabbi,bana imkan ver
İşlerimin yoğunluğundan
Sana,bu kadar ibadet ederim
Bana fırsat ver
Edeyim sana,çokça ibadet ve taat”der

Hz. Rabia,ışık olmayan bir oda da kalırdı
Her gün,yüz rekat namaz kılardı
Cuma gecesi ise,daha çok kılardı
Öyle bir olur kendinden geçer
Rabbiyle olunca her şeyi unuturdu
Lakin,başının üzerinde,yeşil nûrdan Kandil yanar,ışık saçardı

Ev sahibi duasını duydu
Başının üzerindeki,nurdan ışığı da gördü
Gece epey düşündü
Sabah olunca,Hz. Rabia’ya dedi
“Serbestsin artık,ister bura da kal
İste,sana,ben hizmet edeyim

Hz.Rabia annemiz de
“Bana müsade“ dedi
İhtiyar,bahçesinde ev yaptı O’na
Büyük odalı bir eve geçti

Orada yapar oldu ibadet
Gece gündüz çokça namaz
Taat ve ibadet dolu hayat
Hiçbir şey için,kaygı da etmezdi

Kendi nefsini ezerdi
Açken de istemezdi
Yemek olsa da,kuru ekmek yerdi
İplik eğirir,satar,geçimini onla yapardı

Hayatı boyunca kimseden
Bir şey istemeden yaşadı
Kâfirin dahi rızkını Allah’tır veren
Verecektir rızkımı,muhakkak derdi

Başka amacı yoktu
Rab’bine,ibadetle mutlu olurdu
Geleni boş çevirmez
Elinde,evinde,ne varsa verirdi

Evinde tek hasırı
Başını koyacak tuğlası
Birde su testisi
Yoktu başka eşyası

Bir gün uyurken evinde
Hırsız girdi sessizce
Baktı,çalacak eşyası yoktu
Örtüye takıldı gözü,onu aldı

Yöneldi kapıya,kapı,duvar oldu
Bakındı,göremedi kapıyı
Örtüyü yerine koydu
Tekrar kapıyı gördü,örtüyü aldı
Kapı,yine duvar oldu

Bu hal yedi kez oldu
Gaipten ses duydu
“O,kendisini Allah’a ısmarladı
Şeytan az dahi yaklaşamaz
Senin gücün yetmez O’na
Uğraşma sakın ha,Rabia’yla
O uyusa da
Uyumayan,Rabbi var onun” dedi

Hz.Rabia annemiz çok ağlardı
Ağlamasından,yüzünde izler oluştu
Neden ağlarsın,neden evlenmedin dediklerinde
“Şu üç şeyin cevabını bulamadım”

Buyurdu ki onlara;
“Ben ölürken,imanla mı öleceğim,imansız mı
Mahşer gününde,amel defterim acaba
Sağımdan mı,solumdan mı verilecek?
Hesap görülünce,herkes layık olduğu yere gidince
Ben,cennet ehliyle mi
Yoksa,cehennem ehliyle mi gidicem

Ben,bunlara cevap bulamadım
Ben ağlamayayım da,kimler ağlasın
Bunlardan kurtulmam için
Varsa kolaylık,bana garanti verin
Bende ağlamayayım artık” dedi

O,dünyanın farkında değildi
Dünya gözüyle,gördüğüne değil
Mana gözüyle gördüğüne
Sevgide en yüce olan,Allah’a yönelmişti

Hasan-ı Basri Hz.leriyle görüşürlerdi
İlim ve manevi haller konuşurlardı
Arada perde,ardından seslenirler
İlim meclisi kurulur,anlatırlardı

Allah’a yakın olan,Allah’tan korkar
Allah’a yakın olan,Allah’ı çok sever
O’nu razı etmek ve O’ndan razı olmak ister
Allah’la bütünleşip,O’nda kaybolmak ister

“Bu yüksek derecelere
Ne ile kavuştun”dediklerinde
Tevazu içinde
”Beni alâkadar etmeyen
Her şeyi,terk etmekle
Ebedî olan ve bakî kalanın dostluğunu
Her şeyden çok,istemekle
Dünyalık lazımdır her mümine
Lakin,onun sevgisi,girmemeli kalbine
Zira kalp,nazargâh-ı ilâhidir,aşikâr
Dünya muhabbetinin,orada ne işi var