Gel aziz kardeşim gel otur ve dinle biraz dertleşelim seninle. Beyti harap etmeye gelince fil ordusu Ebrehe hılkatinin peteklerinde yandı. Kapıda diz çökünce mamutun Hak ordusu küfür kutsal beldenin eteklerinde yandı. İblis yasak meyvede Âdem müşkül olur sandı. İstiğfara sırt dönüp lanet kibrine kandı. Nice kavimler helak dehlizinde kayboldu. Hepsi de putlarına ilahına inandı. Sonrasında güz geldi sarp dağlarda kar yağdı. Sidr sahraya indi Hira yolu nurlandı. O gün âfâktan hüdhüd büyük müjdeyle geldi. Mekke’ye çöken rahmet Haşimi soyundandı. Seçilmiş pâk-ı zişan Hak rengine boyandı. Kullar gaflet postundan silkelenip uyandı. Köle pazarlarında fırtına boran koptu. Paslanmış prangalar Habeşi tende yandı. İsminin heybetinden çağ yangınları söndü. Geçen ümmetin sensiz tatlı candan usandı. Dünya 1400 yıldır semazen olup döndü. Her zerresi serverin sünnetini kuşandı. Âlem-i cihan seni hasretle beklerken Kureyş pazartesinin pak gündüzünde yandı. Kullar şirk çıkmazında rehbersiz emeklerken arzın tevhid lambası masum yüzünde yandı. Hiç bir gülistanda yoktu gül cemalinin nuru. Bülbüller bitap düştü vahyin özünde yandı. Doyamadı seyrine yaratılmış ne varsa. Sevr’de örümcekler zikrin közünde yandı. Sen yoktun ya kâinat dört mevsim hep hazandı. Misvağın kevser koktu cudi’de reyhan yandı. Kör kuyularda Yusuf, Tur’da asa-yı Musa, göklerde İsa Mesih can Ahmed’de bin candı. Eğer ciğeri meftun edip yakan aşk buysa cümle Nebi canı seyranda yandı.