Aşkın ezelî âşıka ilhâm-ı Hudâ’dır
Bir neş’e-nümâdır
Tahkîk gönül şehrine bir nûr-i zıyâdır
Minhâc-ı hüdâdır

Ammân ammân ammân aman ammân
Yandım yandım yandım sana kurbân

Her kimde ki var lezzet-i aşkın cevelânı
Eyler deverânı
Anın o semâ’ı dil-i uşşâka cilâdır
Hem rûha gıdâdır

Ammân ammân ammân aman ammân
Yandım yandım yandım sebeb ammân

Hâce beni men’etme cünûniyyet-i aşkdan
Ver dersim o meşkden
Bu cezbe-i aşk âşıka bir özge edâdır
Bilsen ne safâdır

Ammân ammân ammân aman ammân
Yandım yandım yandım gülüm ammân

Vâiz bana vasfeyleme cennât ile hûru
Bilmem o huzûru
Âşık olanın aşk ile matlûbu rızâdır
Bâkîsi hevâdır

Ammân ammân ammân aman ammân
Yandım yandım yandım gülüm ammân

Zâhid beni ta’n eyleme kim mescide gelmez
Râh-ı Hakk’ı bilmez
Ben mu’tekifim kûşe-i meyhâne banâdır
Mescid de sanâdır

Ammân ammân ammân aman ammân
Yandım yandım yandım gülüm ammân

Bir dil ki bilir aşk-ı hakîkat haberinden
Söyler eserinden
Elbette o dil beyt-i nazargâh-ı Hudâ’dır
Kâl ehli cüdâdır

Ammân ammân ammân aman ammân
Yandım yandım yandım gülüm ammân

Emrah güher izhâr edip ehl-i hüner ister
Ya’nî dürer ister
Hâk-i der-i cânânede gerçi fukarâdır
Ammâ şu’arâdır