Ey büyükler! Biz değil, sınıfta siz kaldınız,
Biz çocuklar sustukça, siz gaflete daldınız.
Bir de öğüt verdiniz, dediniz ki; “yat, uyu!”,
Ve böylece eğitim, oldu dipsiz bir kuyu.
****
Ey büyükler! Ne olur, bizi küçümsemeyin;
Lütfen artık “çocuklar anlamazlar” demeyin.
Daha dün, bizler gibi, sizler de çocuktunuz;
O sessiz çığlıkları, ne çabuk unuttunuz?
****
Bizlerden sakladınız gerçeğin merceğini;
Göremedik.. Maddenin mânevî gerçeğini.
“Sen Kur’ân’ı yüzünden oku yeter” dediniz,
Özünden okumayı bize öğretmediniz.
****
Gördünüz ya.. Bu kervan, doğru yolda gitmiyor;
Adrese varmak için, iyi niyet yetmiyor.
Lütfen artık kaldırın, yoldaki engelleri;
Bize şeytan ve nefsin, taktığı çengelleri.
****
Ey büyükler uyanın! Bu gaflete son verin;
Cehâlet yaraları, sanılandan çok derin.
Biliniz ki; dîn çarkı, dökme sularla dönmez;
Bu yangın, uyanıklar uyanmadıkça sönmez.