Rûz u şeb dîdelerüm derdin ile kan ağlar
Vâkıf olan benim esrârıma her an ağlar
Yine rahm eylemez aslâ bana ol âfet-i cân
Böyle bîmâr görerek hâlime yârân ağlar
Gördi çün derd-i dil-i zârumı rahm itdi tabîb
Didi ey haste-i hicrân sana dermân ağlar
Kimse fehm itmedi hayfâ ki nedür maksûdum
Gice gündüz ne içün gözlerüm her an ağlar
Derd ile rûyuna bakdıkca senün İlhâmî
Gerçi handân olur ammâ ciğeri kan ağlar