Âşinâ-yı bezm-i yâr ol pür-figân itsün seni
Hizmet it pîrân-ı ‘aşka feyz-gân itsün seni
Andelîb-âsâ sadâ-yı nâle-i feyz-âverin
Hem-civâr-ı gül-sitân idüb beyân itsün seni
Cübbe-i nâmûs u zühdü soy bırak bitsün hemân
Hırka-i levh-i melâmet giy nihân itsün seni
Rû-nihâd-ı zırha pûş olub tevâzû it müdâm
Cümleye ser-tâc idüb Mevlâ ayân itsün seni
Leşker-i nefs ile dâim it cidâl eyle cihâd
Râhatın kes nefsinün tâ ki emân itsün seni
Sâgar-ı sahbâ-yı aşk ile Necibâ neş’e-yâb
Ol tamâmen tâ ki âzâd-ı cihân itsün seni
Doldurdu cihânı ezkarı hû yâ hû ile
Tâ ki münevver ola dil envâr-ı hû yâ hû ile
‘İlm-i ledünden al sebak zâhir ola tâ vech-i Hak
Eşyâya ‘ibret ile bak esrâr-ı hû yâ hû ile
Meydân-ı ‘aşka gir dilâ ‘âşıklara eyle salâ
Olma sakın kim âşinâ agyâr-ı hû yâ hû ile
Eyle semâvâtı makâm ‘İsâ ile eyle hırâm
Tahsîl kıl bir nîk-nâm âsâr-ı hû yâ hû ile
Hû ile dolmışdur cihân bu sırra sen itme gümân
Eyle Necîbâ gel fi gân tekrâr-ı hû yâ hû ile