17.⁠ ⁠Alay’ın komutanı Yarbay Hasan Bey
Askerleriyle Kilitbahir’e ilerler
Meydanda çeşmenin önünde bir şey olur
Hasan Beyin dikkatini çeker bu durum .

Üzeri yara bere içinde bir köpek görür
Çeşmeye su için yanaşmaya çalışır
Onun yaralı perişan hâlini görenler
Taş atarak çeşmeden uzaklaştırır.

Hasan Bey atından iner köpeğe gelir
Şefkatle eğilerek, onu kucağına alır
Çeşmeye götürür üzerini temizler
Suyunu içirir, yaralarını paklar.

Köpek perişan, vücudu yaralanmıştı
Hasan Bey yarasını sargıyla sarmıştı
Karnını doyurarak yanında götürür
Köpek savaşta, ayrılmaz siperde durur.

Topraklar kan kusarken, düşmanla çevrili
Fransızlar püskürtülmüş,yer ceset dolu
Asker kıpırdar, Hasan bey yardıma eğilir
Hançerini Hasan beyin göğsüne saplar.

Hasan Bey yıkılarak toprağa uzanır
Köpek hissedip havlar koşarak hızla gelir
Ellerini yalar, acıyla yanına çöker
“Sahibim, haydi kalk, kalk!” der gibi yalvarır.

Lâ ilâhe illallah, dudağında bir nûr
Muhammedün Resûlullah, sonsuz bir huzur
Hasan Bey’e hazırlanmıştı her bir yanda
Kutlu şehit yatacak toprağın koynunda.

Ey şehit, neylesem az kalır sana
Bu vatanın her zerresi borçlu hatırana
Bir taş, bir dua, bir toprak yetmez sana,
Adın yazılıdır göklerin sonsuz tahtına.

Alay imamı adına dualar eder
Yarbay Hasan’ın gözleriyse buğulanır
Silkilenerek birden “Beni kaldırınız!”der
Askerler yavaşça onu ayağa kaldırır.

Cennetin kapıları açılır o esnada
Miski gül kokuları yayılır bir anda
Derince tebessümü, güneş gibi parlak
Son sözleriyle Rabbine eder yolculuk.

“Lâ ilâhe illallah Muhammedün Resûlullah”
Ve ardından edepli bir halde şu son sözlerini söyledi:
“Zahmet buyurdunuz Yâ Resûlallah!
Zahmet buyurdunuz Yâ Resûlallah!”